De ISO 16890 norm voor het beoordelen van de efficiëntie van luchtfilters.

Een internationale testnorm

ISO 16890 is een internationale testnorm voor luchtfilters. Het deelt ze in verschillende klassen in, afhankelijk van hun filtratie-efficiëntie.

ISO 16890 werd op 1 juli 2018 geïntroduceerd ter vervanging van EN 779. Deze overgang markeerde een belangrijk keerpunt in de beoordeling van de efficiëntie die luchtfilters bieden, om in lijn te komen met de aanbevelingen van de WHO over luchtvervuiling.

Vandaag creëert deze ISO 16890-norm een directe link tussen :

• Onze filtratiesystemen,
• De kwaliteit van de omgevingslucht (binnen en buiten),
• Onze gezondheid.

Fijnstof PM1, PM2.5 en PM10 in de schijnwerpers

In overeenstemming met de aanbevelingen van de WHO over luchtvervuiling is de ISO 16890 norm bedoeld om mensen beter te informeren over hun bescherming tegen fijne deeltjes en de kwaliteit van de lucht die ze inademen.

In tegenstelling tot EN 779, die deeltjes van 0,4 micron gebruikte om de filterefficiëntie te meten en ze in te delen in categorieën van M5 tot F9, richt ISO 16890 zich op filtratie-efficiëntie voor verschillende groottes van fijne deeltjes:

• PM1 (deeltjes met een diameter kleiner dan of gelijk aan 1 micron, bekend als “ultrafijne deeltjes” of “nanodeeltjes”, die het grootste gezondheidsrisico vormen omdat ze de alveolair-capillaire barrière kunnen passeren, rechtstreeks de longen kunnen binnendringen via de bloedbaan en zich vervolgens kunnen verspreiden naar organen, waaronder de hersenen),
• PM2.5 (deeltjes met een diameter van minder dan 2,5 micrometer, afkomstig van vervuilende activiteiten zoals dieselmotoren, roet en de chemische omzetting van gassen in nitraten en sulfaten),
• PM10 (deeltjes met een diameter van minder dan 10 micrometer, afkomstig van wegverkeer, wegslijtage en verbranding).

Bovendien moet worden opgemerkt dat het toepassingsgebied van de ISO 16890-norm zich richt op filters die worden gebruikt in algemene ventilatiesystemen, waarvoor u een beroep kunt doen op Deltrian, zowel voor installatie als onderhoud.

ISO 16890: Vier categorieën luchtfilters

De ISO 16890 norm verdeelt luchtfilters in vier groepen:

• ISO ePM1
• ISO ePM2.5
• ISO ePM10
• ISO Grof

Om in een van deze categorieën geclassificeerd te worden, moet een filter een minimale efficiëntie van 50% hebben tegen de beoogde deeltjesgrootte. Een filter dat bijvoorbeeld meer dan 50% van de PM1-deeltjes tegenhoudt, wordt geclassificeerd als een ISO ePM1-filter.

De prestaties van het filter worden vervolgens verfijnd tot binnen 5%. Bijvoorbeeld, filters die 66% efficiënt zijn voor PM1 deeltjes worden geclassificeerd als ISO ePM1 65%.

Omgekeerd, als een filter minder dan 50% van de PM10-deeltjes tegenhoudt, wordt het gecategoriseerd als ISO Coarse.

Het is duidelijk dat hoe effectiever een filter is tegen PM1, hoe beter de kwaliteit van de lucht is die we inademen.

Bij Deltrian bieden we een breed assortiment luchtfilters, ingedeeld in elk van deze efficiëntieklassen, om aan al uw behoeften te voldoen.

Het RPV ES filter

Het Deltrian RPV ES filter, geclassificeerd ePM1 60% ISO 16890.

Het filter houdt meer dan 50% van de PM1-deeltjes tegen en heeft daarom een ePM1-classificatie. Het werkelijke efficiëntiepercentage is naar beneden afgerond op de dichtstbijzijnde 5% bij 60% filtratie. De filtratie-efficiëntie is daarom ePM1 60%.

Het NW ES filter

Het Deltrian NW ES filter – Gecategoriseerd ePM1 70% ISO 16890

Het filter houdt meer dan 50% van de PM1 deeltjes tegen. Het is daarom geclassificeerd als ePM1. Het werkelijke efficiëntiepercentage is naar beneden afgerond op de dichtstbijzijnde 5% bij 70% filtratie. De filtratie-efficiëntie is daarom ePM1 70%.

Deltrian kan u dus verschillende filtertypes aanbieden, afhankelijk van uw behoeften en de gewenste luchtkwaliteit.

Een bredere standaard

Dat gezegd hebbende, wat is het verschil tussen ISO 16890 en zijn voorganger, EN 779? ISO 16890 heeft betrekking op een breder bereik van deeltjes, van 0,3 micron tot 10 micron, om de verschillende efficiënties te bepalen in termen van PM10, PM2,5 en PM1 klassen.

Voorheen gebruikte de EN 779 norm deeltjes van 0,4 micron om de filterefficiëntie te meten, wat resulteerde in een minder nauwkeurige categorisering en geen voldoende nauwkeurige indicatie gaf van de luchtkwaliteit.

De voordelen van ISO 16890

Deze norm, die in 2018 is gelanceerd, brengt aanzienlijke verbeteringen met zich mee:

• Hij wordt internationaal erkend.
• Hij geeft gebruikers precieze informatie over hun bescherming tegen fijne deeltjes.
• Hij gebruikt een breder bereik van deeltjesgrootten (0,3 micron tot 10 micron) om de efficiëntie van een luchtfilter te bepalen.
• Het beoordeelt filters op deeltjesgrootte PM1, PM2.5 en PM10.
• Het beoordeelt de efficiëntie van synthetische media met een strengere statische-elektriciteitsontlading.
• Het stelt klanten in staat om filters te kiezen op basis van de kwaliteit van de lucht die ze willen inademen.